Uhh, leef je nog?

8 januari 2019 - Pasco, Verenigde Staten

Het is een tijdje geleden, maar ja ik leef zeker nog. De reden dat ik niet geblogd heb, in december.. de drukste maand van het jaar.. is dat ik er eigenlijk gewoon niet zoveel zin in had en rond kerst en oud en nieuw werd het toch iets moeilijker om aan thuis te denken. Vandaag was weer de eerste schooldag na 2 weken vakantie waar ik ook eigenlijk best wel zin in had. Maar, wat is er ondertussen allemaal gebeurt? 

Met het dansteam heb ik een wedstrijd gehad. In de ochtend kregen we voordat we de bus in gingen al lekker warme chocolade melk van een van de vaders van de meiden, heerlijk om de dag mee te beginnen. Deze dag was net wat leuker en gezelliger dan de vorige wedstrijd. Ik merkte wel echt dat ik wat closer met iedereen van het team was geworden, behalve met de coaches, maar dat is een heel ander verhaal. Uiteindelijk zijn we eerste geworden met de jazz dans en derde met de pom dans, alleen nog steeds niet gekwalificeerd. Super stom als je het mij vraagt, word je eerste, kwalificeer je nog steeds niet maarja. Ze zeiden dat het kwam omdat de jury strikter geworden was, maar alsnog, als je eerste wordt vind ik dat je moet kwalificeren toch. Ook nog mijn solo gedaan, ging niet zo goed, dus laten we het daar maar niet over hebben.

Toch, hoe leuk het ook was, had ik (voor de wedstrijd) al besloten om te stoppen met dansen en volledig te gaan worstelen. In de tussentijd heb ik dus al 7 worstelmatches gehad. Mijn eerste werd ik gepint (beide schouders op de grond, de ander wint) in 35 seconde. Nou lekker bezig vind je niet. De tweede hield ik wat langer vol en had ik zelfs bijna, maar ik maakte zelf een domme fout waardoor ik haar niet kon pinnen en ze me uiteindelijk pinde. Helaas. Ik heb nog geen een wedstrijd verloren doordat de tijd op raakte, ook helaas. En ik had mijn borst gekneusd. Maar, IK HEB ER OOK EEN GEWONNEN. Niet helemaal op de goede manier, want zij draaide me en duwde me op de grond, maar mijn voet bleef staan, ja en dan gaat je knie uit de kom. Had de volle 2 minuten injury time nodig, iedereen zei stoppen, maar ik zei nee ik wil deze match afmaken, EN IK WON. Nou ik ben denk ik nog nooit zo blij geweest. Ik heb letterlijk geen idee wat ik doe, iedereen worstelt ook al jaren en daar kom ik dan even tussen. Ik kreeg ook gewoon tranen in mijn ogen en iedereen was super trots op me en ik stiekem ook wel op mezelf. Ik vroeg alleen mijn coach om het te filmen en hij dacht dat ik zei of hij mijn telefoon wilde vasthouden, dus beetje jammer weer dat ik precies niet van de match die ik won een filmpje heb. En mijn knie, kon een paar dagen niet lopen, moet er hele tijd ijs op houden, maar ik ben naar de dokter geweest, heb een x-ray gemaakt en er is niks te zien, dus ik mag gewoon blijven worstelen! 

Tussendoor ook nog kerst gehad ;), er waren mega veel cadeautjes, echt niet normaal. Bijna heel de woonkamer lag vol, en geloof me, deze woonkamer is best groot. Ook ik ben dus wel lekker verwend, heb schoenen gehad, een pandora armband, make-up, noem maar op. Kerstavond was dan ook inpak avond en eerste kerstdag (ze hebben hier maar 1 kerstdag) kwam er wat familie en hebben we lekker gedineerd. Met oud en nieuw hebben we niet zoveel gedaan, uiteten geweest met mijn favoriete oom en tante, echt geweldige mensen, en s'avonds hebben we binnen zitten te kijken naar de bal die in New York om 12 uur valt. 

Voor de rest heb ik dus niet zoveel meer gedaan. Afgelopen zaterdag geholpen bij een worsteltoernooi van de JV jongens. Waar ik dus de punten enzo moest bijhouden, super leuke dag ook en super veel gelachen met Leslie. Leslie is eigenlijk de reden dat ik überhaupt begon met worstelen. In het begin deed ik after school weights met haar, zo heeft ze me overgehaald om te gaan worstelen en daar ben ik nu mega blij mee. Ik kan alles bij haar kwijt, ben in een super korte tijd mega close met haar geworden en het is best wel fijn om zo iemand hier te hebben. 

Ik heb ook mega veel vragen gehad over de jongens hier. Uhmmm, gaan we het daar echt over hebben? Het enige wat ik zeg is, ja er was een jongen, maar nee, uiteindelijk zijn ze toch allemaal hetzelfde ;). Sadies is ook in het eind van januari, een schoolfeest waar de meisjes de jongens vragen. Wie ik ga vragen? Dat blijft nog even geheim! 

Foto’s

2 Reacties

  1. Oma Hoogenboom:
    8 januari 2019
    Hoi Dena jij hebt je draai daar wel gevonden! En als het ook eens moeilijk is,dan is het fijn als je iemand hebt om te praten! Dat is gelukkig bij jou zo!veel plezier met worstelen, succes met school en geniet van je geheimp je! We horen het wel!lieve groeten van Opa en Oma
  2. Mam:
    10 januari 2019
    Je hebt er zo te horen een vriendin voor het leven bij. Amerika wordt een terugkerende bestemming denk ik, gelukkig bestaat er zoiets als Skype en snapchat 😊. Hou je het verder heel met worstelen 😉. Liefs mam