DECA

16 januari 2019 - Kennewick, Washington, Verenigde Staten

Omdat ik natuurlijk nog niet genoeg te doen heb hier, had ik me aan het begin van het nieuwe trimester ook voor een club ingeschreven, DECA. Vraag me niet wat het betekent, want ik heb echt geen idee. Mijn docent van de food store is leider van deze club en het enige waar ze over praat is DECA, dus ja ik dacht waarom ook niet. DECA is een marketing/business klas. Ik had werkelijk geen idee waarvoor ik me inschreef. Een Area 6 conferentie. Prima, waarom ook niet, schrijf me maar in ik doe wel mee (op een donderdag, kon eigenlijk niet meer worden ingeschreven maar ik ben natuurlijks speciaal en vrijdag kreeg ik te horen, ja je staat ingeschreven voor Quick Serve Management) en dinsdag hebben we een toets. De stof om te leren is teveel, dus oefen maar gewoon eetnje over het weekend. Ik dat doen, snapte er helemaal niks van en had uiteindlijk 50 punten van de 100. Kom ik op school, ja dat is echt mega goed, state-go'ers hebben rond de 60-65 meestal. Nou prima, ik ga toch niet voor state, gewoon voor de ervaring weer erbij te hebben. Uiteindelijk de toets gedaan, ging wel oke. 

Maar toen kwam die Area 6 dag wel steeds dichterbij en ik had nog steeds totaal geen idee wat het nou was en wat ik moest gaan doen. Wat ik wist was dat ik een roleplay moest doen, maar wat het nou precies was, geen idee. En maar blijven uitstellen, mega handig ook. Een of twee dagen van te voren een beetje op youtube zitten kijken wat het nou was en een paar tips opgezocht. Eigenlijk moet ik er ook een paar oefenen, maar.. ja... dat is er niet van gekomen. Iedereen zei ook, ja hoeveel roleplays heb je geoefend enzo.. uhm.... dus ik werd toch wel heel nerveus. Kom ik daar aan, duurt ureenn. Uiteindelijk was ik aan de buurt, oh je bent trouwens Restaurant Management in plaats van Quick Serve... Great! Ik weet toch niet wat ik moet doen dus wat maakt het nog uit. 10 minuten wachten met een paar andere mensen, zenuwslopend.. Uiteindelijk kreeg ik mijn roleplay te zien. Ik had 10 minuten. Wat ik wist is dat ik performance indicators (PI's) had en die zo goed mogelijk moest beantwoorden om punten te scoren en het probleem van de roleplay natuurlijk op te lossen, oh en dat het goed was om een visual te maken. Dus ik kijken naar die PI's;

  1. Define portion control
  2. Determine menu pricing
  3. Demonstrate a costumer-service mindset
  4. Accommodate special needs-/requests of costumers
  5. Identify company's brand promise

Nu de roleplay lezen. Je bent een manager van een Italiaans restaurant, jullie brand promise is een grote size eten, maar mensen hebben geklaagd dat de malen te groot zijn. Opeens waren de 10 minuten om en ik was nog lang niet klaar en geen visual, maar het moest maar. Kom ik bij mijn juryleden, hallo ik ben Dena, David, nee Dena, ohhhh jij bent David... ging al lekker dus. Nou David vond mijn roleplay ook niet zo interessant, achja jammer, ik deed mijn best met presenteren. Maar het probleem en de PI's, ik heb dus letterlijk 5x gezegd; ja we moeten een extra maat toevoegen aan het menu, een goedkopere versie natuurlijk en mensen moeten goody bags kunnen meenemen. Ja 5x en een beetje aangepast aan de PI, want geen idee hoe ik die dingen moest uitleggen, maar ik heb mezelf er compleet onderuit gelult! SUper snel klaar, was een leuke ervaring, wachten op de rest en de uitreikingen en op naar huis. 

De uitreikingen duurde denk ik 2,5 uur als het niet meer was. Zoveel verschillende categorieen zijn er en sommige catoegorieen kun je met zijn 2e doen, etc etc. Per categorie kon je een medaille krijgen voor top 5 beste toetsscore (in random volgorde), medaille voor top 5 beste roleplay (in random volgorde) en top 5 in totaal en die mensen gaan naar State. Mijn categorie was aan de buurt en ik was eigenlijk niet echt aan het opletten en jahoor, de eerste naam die ik hoor, van Chiawana, Dena Hoogenboom. WACHT WAT, BEN IK DAT. En jahoor, ik had een medaille voor toetsscore. Ik bijna janken op dat podium van blijdschap en trots, maar dat was het dan ook wel, want mijn roleplay was niet zo goed. En jahoor, als derde naam, opnieuw, van Chiawana, Dena Hoogenboom. WAAAATTT. Toen telde ik op het ppodium 6/7 mensen, waarvan waarschijnlijk 5 naar state gaan. Dit ga je toch niet menen he?!?! EN JAHOOR BEN IK DERDE EN GA IK NAAR STATE, HEB IK EFFE 2 MEDAILLES BINNEN EN EEN OF ANDER GLAZEN DINGETJE. Zoals je ziet ben ik wel mega blij. 

De volgende dag op school kreeg ik mijn scores te zien. 69 punten voor de toets, hoe? Geen idee! En maar 75 voor mijn roleplay. Ik had gewoon mega geluk, want iemand anders had 97 voor zijn roleplay en die was ook derde. Ik heb dus wel besloten om voor State mega goed te gaan leren, want na State is Nationals en Nationals is in Orlando, daar wil ik wel graag heen natuurlijk. Onze docent waarschuwde ons ook voor van die slimme Asian Americans en natuurlijk maakte ze ook nog een opmerking over die Dutch Americans die nog eens gek uit de hoek kunnen komen. 

Voor de rest ben ik vooral bezig geweest met worstelen. Deze week 3 of 4 tournamenten en ik had een dansklas, dus ik ben wel echt helemaal kapot. Dit weekend zijn we ook voor het eerst naar de oma van mijn hostvader geweest en de tante was er ook. Dat is de kant van de familie die ergens ver weg uit Nederland zijn gekomen. Ze wisten zelfs een paar Nederlandse woorden, maar wel alleen woorden die mijn oma ook zou zeggen ;). Opa en oma waren beide rond de 90, maar gedroegen zich nog als 16jarige en het zijn echt super aardige mensen. Ze waren heel erg nieuwsgierig natuurlijk over dingen uit Nederland, ookal hing overal al delfsblauw en hadden ze een paar kleine molens. En zondag zijn we naar Seattle geweest, want daar woont ze dichtbij. 

Ps. weet je nog mijn bijnaam, diner. Ja, de volgende grap hebben ze weer bedacht. (Was er al in het begin van het jaar maar nu is tie weer terug). Ja Dena hoe laat is het, ja 5.30, is het al tijd voor diner? Zal je wel denken, uh? Maar ik kan 3 dus niet zeggen in het engels ik zeg boom. Hoe hard ik het ook probeer. Dus iedereen vindt het mega geweldig als ik 3 zeg. Nou prima, ik zeg wel een paar keer 3 hoor om jullie aan het lachen te maken geen probleem. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Pap:
    16 januari 2019
    Zo trots op je schat wat je allemaal doet en voor elkaar krijg 😍hopen op Orlando we duimen voor je 💋
  2. Annette:
    16 januari 2019
    Wauw weer een super leuk verhaal en weer veel mee gemaakt. Je hebt ze wel weer een poepie laten ruiken met je medailles 😂😂😂 super gedaan you go girl 😘😘😘
  3. Mels:
    17 januari 2019
    Tof verhaal weer, Dena. En succes, op naar Orlando!
  4. Arnold de jong:
    18 januari 2019
    Hee meisie van 18-11 goed bezig daar . Super trots op je . Dat worstelen twijfel ik wel ff over want voor je het weet smijt je me in de hoek op de langeweg . Maar het is ook wel een veilig idee als n knappe Hollandse dame zich kan verdedigen . Tot snel weer thuis hè of eeuh ... je komt toch nog wel thuis ? Ja jo anders word t zo saai hier jo .

    Groeten van arnold en Ciska
  5. Kasper overman:
    21 januari 2019
    Wat tof! Ik lees nu toevallig je blog en dus ook dat je in Seattle was zondag. Ik was ook in Seattle afgelopen zondag!!! Ik woon in Vancouver atm :)
  6. Irene von Weiler:
    22 januari 2019
    Goed gedaan. Zo komen je Hofplein skills weer goed van pas!