Day 2, Amazing!

Ik had gister zoveel gegeten weet je nog en toch werd ik wakker met honger. Heb een heerlijke douche genomen en toen ontbeten.

De lift stopt overal op elke verdieping terwijl die helemaal vol zit, ja dat 32 verdiepingen lang. Het duurt gewoon een kwartier om van verdieping 27 naar beneden te komen.

Vandaag begonnen we met de metro. Ook een hele belevenis. Jeetje wat is het warm daar. Ik had net gedoucht toch? Kon wel weer douchen. De metro is super oud, druk, ohja en heel warm, had ik dat al gezegd. Als je denkt dat het benauwd is in Nederland moet je hier in New York maar eens komen niet normaal. En dan is de metro nog onder de grond. Oh ja en een Taiwanees wilde een boemerang met me maken, so in Taiwan I am already famous.

Met de metro gingen we richting een boot, want als je in Amerika bent moet je natuurlijk wel bij het vrijheidsbeeld zijn geweest. Het stelt eigenlijk niet veel voor, een groene vrouw met een fakkel in haar hand, het is alleen leuk om te zeggen ja daar ben ik geweest.

Na het vrijheidsbeeld zijn we bij het monument en museum van 9/11 geweest. Wat een belevenis. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen van alle filmpjes en uitspraken die er waren; "A plane crashes into world trade center one. We're fine, we're in world trade center two." En vervolgens vliegt er ook een vliegtuig in het world trade center two. Echt verschrikkelijk. Elke keer als we nu een vliegtuig zien schrikken we toch beetje aangezien de gebouwen hier allemaal zo gigantisch hoog zijn en de vliegtuigen allemaal zo eng laag vliegen.

Hoe zit het eigenlijk met de jetlag? Ik ben gewoon heel erg moe. Niet perse door het tijdsverschil, want ik slaap wel s'avonds, maar het is gewoon allemaal veel om in me op te nemen en de eerste dag wat natuurlijk al super lang. Na het monument hebben we daarom een tour door New York gehad van ongeveer 2 uur vanuit een bus die eindigde in Times Square. Zo kwam iedereen wel een beetje bij. Op Times Square hadden we vrije tijd, wij zijn naar de dichtstbijzijnde Starbucks gegaan, koffie kon er wel in. Ik neem altijd hetzelfde, frappechino chocolate chip met slagroom en ik eet de slagroom met het rietje of een houten stokje. Er zaten 2 amerikaanse mannen naast ons die mij een beetje zaten uit te lachen en gaven me een lepel voor de slagroom. Well that is nice of you, but I always eat it like this. We raakten in gesprek, ze bleven een beetje grappen met mij maken, bleek 1 de manager van de Starbucks te zijn. Heb ik dat ook weer meegemaakt.

We aten vandaag bij een Hard Rock café met heel de groep, voor het eerst heb ik de echte Mac and Cheese op, nou zo lekker was het ook weer niet. Ik en de meiden bleven het langst van allemaal zitten, wij zijn ook wel de gezelligste. Letterlijk. Ik en de meiden zijn 2 andere Nederlandse meiden en 1 Deens meisje. Wij zijn de enige die Engels praten. De rest weigert het, want waarom ging je dan ook alweer een jaar naar Amerika? Tja, Fransen en Italianen he... En Taiwanese die alleen maar selfies aan het maken zijn. Met zijn 4e gaat het zo best goed. Heel erg goed zelf, we hebben het super gezellig en praten eigenlijk altijd wel te hard. We raken al gewend aan het engels, onderling praten we met zijn 3e soms ook al gewoon Engels.

Ik zal jullie even een indruk geven van New York: op elke hoek van de straat staat een Starbucks, ik blijf gebouwen zien waarbij ik zeg jeetje die is hoog, de mensen hier praten veel makkelijker met onbekende op straat, bij elke fastfoodketen krijg je een halve liter beker die je kan hervullen, a refill, overal staan ook de calorietjes bij, kan je elke keer weer janken als je het eten naar binnen werkt, ohja en de prijzen die je ziet staan zijn zonder tax, dus het is altijd duurder dan er staat, er is een naakte man met een gitaar rijk geworden door foto's te maken met mensen op Times Square, je kan door de zijkant van de deuren van de toiletten kijken, overal liggen afvalzakken op straat en overal zie je zwervers of zonder benen of zonder hand of die tegen zichzelf praten en soms allebei. Echt te verschrikkelijk voor woorden. Buiiten is het benauwd en in elke winkel is het ijskoud, morgen is iedereen ziek dus. Maar he, dat is New York!

Dag 1 was zwaar, afscheid nemen, al die nieuwe indrukken, lange reis achter de rug, maar dag 2 was echt geweldig. Ik kreeg ook een email van mn gastgezin waarin stond dat ze er super veel zin in hebben en goed voor mij gaan zorgen, ik begin al aan het engels te wennen, ik heb vriendinnen gemaakt, veel van New York gezien, het kan niet beter! Helaas ben ik nu alleen te enthousiast om te slapen, maar het moet maar. Slaaplekker!