School spirit

Oktober is niet alleen de maand van Halloween, maar ook is het Breastcancer awareness month. Daarom was het afgelopen week, pinkweek, wat eindigde met een assembly en een pink out footballgame. In pinkweek is het de bedoeling om zoveel mogelijk mensen bewust te laten maken over hoe erg borstkanker eigenlijk wel niet is en dat er nog steeds geen medicijn voor is. Waarom het alleen over borstkanker gaat, is voor mij niet helemaal duidelijk, maar goed. Elke dag in pinkweek draag je dus roze, vooral de laatste dag. Heel de week kan je donaties geven, allemaal roze accessoires kopen, pink out shirts, etc. Zo waren er ook docenten die hun haar zouden doneren/kaal scheren als er genoeg geld werd opgebracht. Het doel was 4000 dollar. Wat het precies is geworden weet ik niet, maar wel ergens in de 4000. 

Schoolspirit houdt in dat je je zo veel mogelijk doet voor je school, of zo goed mogelijk en zo gek mogelijk verkleed als het thema. In dit geval dus roze. Denk aan mensen die tutu's dragen, roze verf op hun gezicht, etc. Elke footballgame is er ook een thema. De persoon met de beste spirit wint een prijs. Aan het begin van de Assembly werden er een paar verhalen verteld over mensen met borstkanker. Echt verschrikkelijk. Ik ben natuurlijk ook hartstikke emotioneel dus de tranen waren moeilijk in te houden. De tweede helft van de Assembly werd het helemaal omgekeerd. Alles werd vrolijk, gezellig en de schoolspirit kwam erin. De bedoeling is dat je gaat zitten in het vak van je leerjaar. Ik dus bij de juniors. (Stiekem zat ik bij mn vrienden die seniors zijn, maar dat hoeft niemand te weten ;). Er is altijd wel een wedstrijd, wie het hardste schreeuwt, wie het beste danst, wie het beste verkleed is, noem maar op. Dit keer wonnen de sophomores (2e klassers), beetje jammer weer. Tijdens dit deel werden de docenten ook naar voren geroepen om hun haar te doneren. Een vrouwelijke docent ging van lang haar naar helemaal kaal. Echt wel respect daarvoor, mij niet gezien. 30 centimeter eraf tot schouderlengte was meer dan genoeg! Ook werd de footballgame aangekondigd. Het was Gravel Pit. Waarom deze naam, geen idee, maar zo heet de wedstrijd tegen Pasco High. Er zijn namelijk 2 high schools in Pasco. Chiawana (mijn high school) bestaat nu 10 jaar. In deze 10 jaar hebben we nog nooit verloren van Pasco. Vorig jaar was het zelf 84 tegen 0. De game moest gestopt worden anders zou het te slecht uitkomen voor Pasco. 

Wat het leuke was aan deze footballwedstrijd is dat wij met kinderen dansten. Zo gaven we donderdag de kinderen dansles en leerden we ze de dans. Ik kreeg wel een klein beetje irritaties. Één meisje nam alle leiding over. Dan mag ze wel een senior zijn, maar ze deed het niet eens zo goed en de coaches deden er niks aan. Achja, ik liet het los, de meeste meisjes hadden toch een goede klik met mij. De dag erna moesten we een uur eerder bij het footballveld zijn dan normaal. Helemaal klaar met make-up en al. De groep waar ik me altijd mee klaarmaak hebben dat dus ook zeker niet gehaald. Als je pas om half 3 uit bent en vervolgens helemaal klaar moet zijn om 4 uur gaat gewoon niet. De kinderen waren er al en gelukkig waren er ook al een paar meiden en de coaches toen wij aankwamen. We hebben een keer op het footballveld geoefend, pizza gegeten, nog een paar keer geoefend, gedanst op liedjes als baby shark en the cupid shuffle en gewoon spelletjes gedaan. Toen was het tijd voor sidelines. Die gingen best goed. We deden ze gewoon zonder de kinderen, want dat zou teveel zijn geweest om ze te leren en onpraktisch zijn geweest. Na de eerste kwart was het al iets van 21 tegen 7. Toch was ik best wel zenuwachtig voor de dans. Ik hoorde dat het pasco tijdens halftime voorgaande jaren 'boe' riep en dingen naar het veld gooide. Niet alleen naar het dansteam, maar ook naar de band. En we dansten dan wel met kinderen, maar alleen de eerste helft. De tweede helft van de dans niet. En we deden een weer een kick-up en een head-kick-up, die ik nog nooit goed heb gedaan.

Net voordat we opgingen waren we nog even de kick-ups aan het oefenen. En jahoor, EINDELIJK lukte het me. Tijdens de dans ging er eentje fout, maar toch heb ik er een goed gedaan. Kan toch wel een beetje trots op mezelf zijn. De dans ging super goed. Tot de laatste 30 seconde. Opeens stopte de muziek ermee. Verschrikkelijk. Maar we dansten door. En daar kwam het. Het geboe van Pasco begon. Maarrr heel Chaiwana begon keihard te juichen. Uiteindelijk was het was echt geweldig. Ik heb alleen nog maar een best slecht filmpje, maar er zijn vast super veel ouders die hebben gefilmd dus wie weet krijg ik nog een betere. 

Zaterdagavond had ik twee halloweenfeestjes. Zaterdagochtend had ik nog geen halloweenkostuum, dus dat was stress. Vroeg opstaan, ik ben al zo uitgerust, en op naar de halloweenwinkel. Een andere zus kwam langs, Marissa, met haar vriend. Ik moet nog wel een beetje aan haar wennen. Ze kan wel arrogant en egoïstisch zijn, maar ik hoorde dat ze ook wel veel heeft meegemaakt en ieder zijn ding. Shannon en haar hebben dan ook best vaak ruzie. Ik ben best wel kieskeurig. We zijn ook twee keer naar de winkel geweest en ik had dat ook twee kostuums. Maar wij hebben carnaval, dus maakt niet uit, kan ze altijd nog hergebruiken als ik ooit nog terug kom ;). Uiteindelijk ging ik als een dark unicorn. Het eerste feestje was bij een ander gastgezin. Ze hadden heel het huis omgetoverd. Weet je nog dat doolhof waar ik zo in werd laten schrikken, ja dat huis. Het was nu echt mega gaaf geworden en natuurlijk heb ik weer geschreeuwd, want ik ben af en toe toch wel een mietje. Dat feest was al vroeg klaar. Daarna ging ik met Lexy naar een feest van een meisje van me school waar ik werd uitgenodigd. Heel anders dan Nederlandse feesten. De muziek was alleen maar rap. Ik kon ook echt maar 1 nummer en ze deden cuppong. Nee, geen beerpong, cuppong, de alcoholgrens is hier namelijk 21. Dat zou je nou nooit tin Nederland zien. Het is beerpong of niks. Er waren wel mensen die dronken, maar niet zoveel en die deden het stiekem, ook maar 1 slok ofzo. 

Het was wel leuk om zo een feest een keertje te zien. Er waren ook wat jongens die ik kon van gewichten en een meisje van het dansteam, dus heb het wel naar mijn zin gehad, maar toch mis ik wel die Nederlandse sfeer. Dan heb ik het niet over Ronnie Flex en Lil Kleine, maar over Marco Borsato, Guus Meeuwis en dat soort Nederlandse muziek. Geen zorgen het is geen heimwee, maar toch. Die typisch Nederlandse dingen waar je normaal nooit over na zou denken. Kroketten, overal goede wegen, alleen links inhalen (links toch? niet rechts?, wordt nu al een echte Amerikaan) En wist je dat de grammatica ook anders is. Waar je de komma's enzo plaatst, wist ik veel. 

Ohja en over 2 weken is mijn eerste danswedstrijd. Het is een Jazz wedstrijd. Wish us luck!