Eerste schoolweek

3 september 2018 - Pasco, Verenigde Staten

Helaas komt er geen schoolbus vlakbij mijn huis, omdat wij in een hele nieuwe straat wonen. Ik moet dus of lopen, of met de fiets, of vrienden gaan maken die me willen ophalen elke ochtend. Shannon had de eerste week vrijgekomen en daarom heb ik alleen vrijdag gelopen zodat ik de weg wist. Het is ongeveer 25 minuten lopen, want fietsen hier ga ik echt niet doen. Iedereen staart je dan aan. 

Wat zijn Amerikanen toch nationalistisch. Elke ochtend op school horen we de directeur over de speakers. We moeten opstaan, onze hand op onze borst leggen, naar de Amerikaanse vlag kijken en een plechtige belofte doen. 

Uiteindelijk heb ik mijn rooster toch een beetje veranderd. Ik begin elke dag met Frans. Super makkelijk, precies alles wat ik al heb gehad. Lekker herhaling. Een niveau hoger  is er dit jaar niet, want er waren te weinig aanmeldingen en Spaans zat vol. Dus ik blijf wel lekker herhalen, helemaal prima. Mijn Fransdocent is wel oké. Ze houdt van herhaling, alleen maar makkelijker toch! Mijn tweede les is US History. Dat heb ik samen met 2 juniors die ik al ken van de eerste dag en met Lynn, het meisje uit Denemarken. Het eerste echte werk wat we moesten doen was vragen beantwoorden over oud Engelse artikelen wat de Amerikaanse studenten niet eens begrepen. Het lukte me aardig, maar een hoofdpijn dat ik daarna had niet normaal. Mijn eerste rooster had ik hierna lunch, maar lunch om 10 uur vond ik wel heel vroeg. Nu heb ik het derde lesuur Health. De docent is super lief en ze helpt me enorm. Ik heb een vriendin gemaakt in die les en de lesstof vind ik erg interessant. Het is beter dan Travel&Tourism Marketing. Die vrouw was heel erg kinderachtig en praatte alleen maar over haar werk in Disneyland. Ja leuk, maar wat boeit mij dat je daar tafels schoonmaakte.... 

Daarna heb ik lunch met de exchange studenten of dat meisje van Health en daarna heb ik ASL, American Sign Language, ook met datzelfde meisje van Health. Ik heb er helemaal niks aan, dat weet ik, want de gebarentaal in Nederland is anders dan ASL, maar ik vind het echt geweldig. Ik pak het super snel op en de docent is super aardig. Ook al is ze doof en is communiceren lastig, het gaat steeds makkelijker en begrijp eigenlijk altijd wel wat ze zegt. Als laatste heb ik Engels samen met mijn 'neefje' Robbie. Ik zit in een groepje met 2 andere en ze zijn alle 3 super lief. Mijn Engels docent is also super lief en super makkelijk. Ze helpt met alles. Ze is een echte moeder, heeft dan ook 3 kinderen en geeft ook echt om ons. Dat is wel echt een verschil. Veel docenten hier proberen je echt te leren kennen inplaats van alleen je naam te weten. Op vrijdagen stoppen we altijd eerder bij Engels en vaak hebben we ook een 5 minuten break om bijvoorbeeld op je telefoon te kijken. De lessen duren 65 minuten, maar de dag vliegt altijd zo voorbij. 

Op maandagen, dinsdagen en donderdagen heb ik danstraining. Tussen school en training heb ik iets minder dan 2 uur dus ga ik lekker even naar huis. Of slapen, of dansen oefenen, want ik heb nog veel dansen te leren. De sporten hier die heel het jaar doorgaan beginnen namelijk al ik juni. Er was zelfs een danskamp in de zomervakantie. Maar ik pak gelukkig de dansen al snel op. Vrijdag was mijn eerste American Football wedstrijd. Ik ging er heen met een van de meisjes, Julettie, IT. Samen in de auto hebben we constant gelachen. Ze is echt super lief en ze al dat ik een keer mee moest komen met meidenavond bij haar thuis. Ik heb alleen gekeken bij de game, maar de dansers deden ook sidelines en in het midden van de wedstrijd een dans. Sidelines is zeg maar als cheerleaders die juichen, alleen wij doen het meer dansachtig en de cheerleaders zijn meer echt aan het cheeren. Ja, ik heb dus ook pompoms! Ook al danste ik niet mee, ik moest wel de make-up op hebben en mijn haar hetzelfde en hetzelfde shirt dragen als de dansmeiden die niet meededen en keken. De make-up was echt heel donker, niet normaal. Zelf bij mijn vorige dansen was mijn toneelmake-up niet zo heftig. En wat de cheerleaders betreft. Die gaan dus wel ook het hele jaar door, wat ik al dacht. Maar wat ben ik blij dat ik in het dansteam zit. De cheerleaders zijn vooral arrogant en doen niet zoveel. De coach van het dansteam is ook meer betrokken bij ons dan de coach van het cheerteam. Het dansteam doet ook fundraisers, zoals de taco fundraiser die we deden de avond van de footballgame. We dragen namelijk voor alles andere outfits, zelfs voor elke trainingsdag dragen we andere outfits. Ik heb nog niks, want de coach is een klein beetje laks, maar we zijn ermee bezig. 

Ook ben ik deze week naar mijn eerste baseballgame geweest met Lynn en haar gastgezin. Haar gastgezin heeft al super vaak gehost. Eerst dacht ik dat is veel makkelijker en leuker, want hun weten precies wat ze moeten doen, maar wat ben ik blij dat ik bij dit gastgezin ben, hun praten alleen maar over hun vorige studenten, wat die goed deden en dat die zo leuk waren. Leuk om te horen... maar niet heus. Wel laten ze Lynn eerst settelen en gaan ze dan pas dingen doen, terwijl ik elke dag iets doe en helemaal kapot ben. Zaterdag deed ik helemaal niks, ik had ook super veel hoofdpijn, en Shannon bleef maar vragen of ik me niet verveelde. Nee Shannon, laat me slapen en rusten op de bank ;). 

Zondag zijn we naar Silverwood, een attractiepark, geweest met Josh, een broer van Brad, en zijn 2 kinderen. Weet je nog toen ik naar het winkelcentrum ging vorige week, met zijn dochter, dat vervelende arrogante meisje. Tja daar liep ik een hele dag mee in Silverwood. Haar broer is overigens wel aardig. Hij is super rustig en netjes, precies het tegenovergestelde van z'n zusje. Je kan Silverwood een beetje vergelijken met Walibi, alleen is Walibi groter en drukker en zit er geen waterpark bij. Ze dachten dat ik heel erg bang zou zijn voor de achtbanen, maar de achtbanen waren vergelijken met Walibi veel minder eng. De houten achtbaan ging wel sneller als de Robin Hood en de After Shock, beetje te vergelijken met de Speed of Sound in Walibi, was iets stijler. Ze vonden een uur wachten al veel te lang. Laat ze dan nooit op een drukke dag naar Walibi gaan, want je staat rustig 4 uur te wachten voor Lost Gravity. De weg naar Silverwood was 3 uur rijden ongeveer. Je zag alleen maar onkruid om je heen, meer is er niet. Er zijn niet eens benzinestation. Dus als je niet tankt, heb je een groot probleem. 

Vandaag was Labor Day, geen idee wat het precies inhoudt, maar ik had lekker een lang weekend! Morgen begint school weer en training en ik heb er oprecht zin in! 

Foto’s